De weg naar Sasso Corbo

In de meivakantie kregen we bezoek van Andrea, onze buurvrouw in NL samen met haar zoon Milan, een trouw speelkamaraadje van onze Jorn. Wat hadden ze het weer fijn samen. Een beter kado kon Jorn zich niet wensen voor zijn 9e verjaardag! Natuurlijk gingen de handen uit de mouwen en werd er samen stevig gewerkt aan de toegangsweg. Andrea schreef er een verhaaltje over. Lees maar!

"Na een week spelen met zijn oude maatjes staat Milan voor het slaapkamerraam naar buiten te staren. Hij heeft nog geen zin om te douchen.
‘Dat is wel een ander uitzicht hè’, constateer ik. ‘Huizen in plaats van heuvels. En hier staat geen ree te koekeloeren als je aan het afwassen bent.’
‘En allemaal auto’s die staan geparkeerd’, antwoordt Milan.
Ja, allemaal auto’s in ons smalle straatje. Binnenkort kunnen die allemaal over een keurige, onverharde weg naar Sasso Corbo rijden. De krassen van de braam- en rozenbottelstruiken staan nog op mijn armen. Een tastbare herinnering aan de klus die de weg naar de camping vrij heeft gemaakt.
Leve de escavatore!
Pieter bemant de graafmachine alsof hij nooit anders heeft gedaan. Met een grijns op zijn gezicht duwt en trekt hij takken, struiken en dunne bomen omver. De afwateringsgeul naast de weg moet uitgegraven worden en dat is zijn persoonlijke missie deze week. Samen met Bas legt hij een nieuwe pijp dwars onder de weg door zodat het water via die route naar beneden kan, de heuvel af. Gaten in de weg worden opgevuld met stenen. Een laag kiezels erover en laat die caravans maar komen! De eerste lading kiezels wordt besteld. Domani, of de dag na domani komt de vrachtwagen, belooft de Italiaan aan de telefoon.
Ondertussen gaan we door met ruimte scheppen. Opa (en oma ook) is inmiddels gearriveerd voor de verjaardagen van Jorn en Sem. Hij werkt gestaag de hele dag door. Onvermoeibaar snoeit hij struiken, zaagt boomstronken door en verwijdert een hoeveelheid prikkeldraad waar je een kazerne mee zou kunnen beveiligen.
Mijn snoeimes is inmiddels bot dus ik plof neer op de picknickbank voor het huisje. De geur van verse appeltaart vermengt zich met de geur van het brood dat nog in de oven staat. Sem en Cas spelen met de speelgoeddieren op een kleedje. De grote jongens dansen op de trampoline. Ruben houdt zich dapper, want hij mag nog niet springen.
Het is tijd voor koffie, van die heerlijke Italiaanse espresso uit zo’n pruttelpotje. Domenica maakt daar natuurlijk lekkere cappuccino van. De taart wordt aangesneden. We zingen voor Jorn ‘lang zal hij leven’ op z’n Italiaans en smullen van het goede leven.

Wanneer komen die kiezels? Domani, er is altijd een domani."