Wat leuk als je onverwacht bezoek krijgt! Oud collega Toon van Fontys Sporthogeschool en zijn echtgenote Louki reden direct met hun camper tot ons terrein, onaangekondigd! Wat een leuke verrassing. Moeiteloos sloten zij aan bij onze primitieve leefomstandigheden. We hebben heerlijk gewandeld over ons terrein en de eerste aanzet gemaakt van de boomhut. Genieten dus! Zie de foto's hieronder en de leuke tekst die ze zelf schreven naar aanleiding van hun bezoek.
"In de verte blaft een hond, hun hond ..Datcha, een zeer toepasselijke naam in een buitenverblijf als dit. Er moest even een ree wild zwijn of stekelvarken in beweging gezet worden. Dan het glasheldere riviertje in dat door het arcadische dal stroomt. Datcha zwijgt en nu blijkt pas hoe stil het is. We lopen de heuvel op en ontwaren een nederzetting tussen de ontluikende eiken. Het is een mengsel van bouwsels van zeer verschillende aard en in een grote eik naast een blokhut is de aanzet tot een boomhut gemaakt.
Twee blonde jongetjes zijn in weer met een jampotje vol onzelieveheerbeestjes. Ze heten Sem en Cas Boon. Het is hun wereld en op de bank in de middagzon zit hun moeder Domenica. Ze kijkt uit over het dal en in de verte zie je een streepje zee met daarachter het schiereiland waar onze “Oranjes” in Port Ercole met hùn blonde jongetjes ternauwernood konden rond komen van hun karige inkomen.
Een zwak geronk komt dichterbij, het is de Landrover van Bas met nog twee zonen, Ruben en Jorn. Zet ze op een rij en je hebt de vier Boons waar de Daltons bij verbleken. Over ongeveer 10 à 15 jaar zal geen van de lokale Italiaanse schonen weerstand kunnen bieden aan deze jongemannen.
Tegen zeven uur als het al wat kouder wordt gaat de familie Boon eten en we hebben de eer te mogen aanzitten. De vier Boons weten wel weg met het bezoek uit Nederland, je kunt aan alles merken dat er in dit gezin de meest natuurlijke pedagogiek huist die zelfs Langeveld nooit heeft kunnen vermoeden.
Na 5 dagen onbeperkte gastvrijheid nemen we afscheid van deze 6 pioniers. Geëscorteerd door Bas met zijn Landrover proberen we onze camper aan dit paradijs te onttrekken. We moeten zeker nog 3 keer een aanloop nemen voor we de juiste lijn te pakken hebben en de geur van verbrand rubber dringt onze cabine in. Als we weer asfalt onder de wielen hebben weten we dat we zoiets zelden nog mee zullen maken. Over enkele jaren zal deze plek meer bereikbaar worden. De Boons zullen zich aansluiten bij de bewoonde wereld en wij zullen een van de weinigen zijn die weten hoe het was."
Louki en Toon
Geen opmerkingen:
Een reactie posten