Zwitserleven gevoel of de Amersfoortse...?!

en... IMPROVISEREN!

GENIETEN!!!!!

Citaat van Ridder en Rosalinde, twee medecursisten Italiaanse les, die ons vandaag bezochten: "Een middagje op jullie mooie plek gaf ons het gevoel nooit meer weg te willen. Onze dromen zijn weer helemaal opgelaaid..."

Spelende kinderen en werkende mannen!!!

Ja, ja, als vrienden op bezoek komen ligt het klusmateriaal klaar! Dat ondervonden onze vrienden Pieter & Miranda en hun vier kinderen. Nou ja, de kinderen konden natuurlijk heerlijk met elkaar spelen op de trampoline en in het zwembad. Onze kinderen waren wel toe aan bezoek en speelkameraadjes. Dat kwam dus goed uit.

Pieter, een oude schoolvriend van Bas, ging helemaal los in het huis. Een vorm van meditatie voor iemand die dagelijks achter zijn bureau zit en leiding geeft aan een team technici. Nadat we eerst het dak waterdicht hadden gemaakt was het nu tijd om de vloer eruit te halen. Een van de 3 balken moest worden vervangen. Een hele klus om die eruit te krijgen. Met allerlei stut- en stabilisatieconstructies (wat wil je met een techneut!) uiteindelijk de klus veilig geklaard. Tenslotte alles lekker uitgemest en aangeveegd. Een ware vloer kwam tevoorschijn.

Nu kunnen we ons huis winterhard maken en onze spulletjes veilig stellen. Over de verdere opbouw van het huis met nieuwe vloer en metselwerkzaamheden berichten we jullie snel.

Aan het einde van de dag is er dan weer een heerlijke maaltijd van di Mama Domenica. Genieten dus.

Verhuiswagen komt aan, nou ja... bijna

Dinsdag 13 juli komt dan in de ochtend de vrachtwagen aan. Edwin, de chauffeur, belt dat hij bovenaan de onverharde weg staat. Domenica pikt hem op met de landrover en laat de onverharde weg tot aan ons huis zien, een kleine 2 km. Na 1 km schudt Edwin al zijn hoofd, verder dan het grote witte huis kan hij niet. Tot daar is al een hele onderneming. Gelukkig zijn Mara, Dario en hun zoon Lorenzo, de bewoners van het witte huis, zo gastvrij hun oprit en tuin aan ons ter beschikking te stellen. Daar gaan we dan...

Pieter, broertje van Bas, en zijn vriend Joris zijn ingevlogen om te helpen. In een uur hebben we de vrachtwagen leeg. Edwin neemt afscheid, althans, als wij weer boven komen staat hij nog bij het witte huis. Hij komt niet weg en heeft een aantal van zijn banden behoorlijk beschadigd. Een vrachtwagen van 16 ton, met 500 pk en een inhoud van 90 kuub krijg je niet zomaar weer boven. Het bellen begint... Uiteindelijk probeert Edwin het nog een keer. Met doorslippende banden en heel veel stof komt hij uiteindelijk boven. Gelukkig maar!

Dan begint een race tegen de klok: krijgen we alle spullen voor het donker onder de overkapping op ons eigen terrein? Het kost ons 12 x heen en weer met landrover en aanhanger en een uur of 9 om het voor elkaar te krijgen, dankzij de pas-en-meet-kwaliteit van Pieter en de power van Joris. Ok, hoe het staat laten we maar even in het midden, het staat!

Aankomst!

Het is zaterdagavond 10 juli en we vertrekken met landrover en caravan definitief richting Italië. De reis verloopt voorspoedig en zondag tegen het eind van de middag komen we aan. Spannend! Hoe ligt het terrein erbij? Zijn alle grote landbouwmachines weg onder de overkapping? We proosten op ons nieuwe thuis! Heerlijk!